مدیریت فرآیند به کارگیری مؤثر و کارآمد منابع مادی و انسانی در سازماندهی و بسیج منابع و امکانات و هدایت و کنترل آن هاست که برای دستیابی به هدف های سازمان و براساس نظام ارزشی مورد قبول صورت می گیرد. بخشی از مدیریت را می توان از طریق آموزش و بخش دیگر را هنگام کار باید آموخت. علم مدیریت آموختنی است و هنر آن، به کاربستن اندوخته ها در شرایط گوناگون، «دانستن و توانستن». لازمه مدیریت، خلاقیت است. خلاقیت یعنی به کارگیری توانایی های ذهنی برای ایجاد یک فکر یا مفهوم جدید. تداوم حیات سازمان ها به بازسازی آن ها بستگی دارد. بازسازی سازمان ها از طریق هماهنگ کردن هدف ها با وضعیت روز و اصلاح و بهبود روش های دستیابی به این هدف ها انجام می شود. نیازهای یک مدیر عبارت اند از:
۱) چشم انداز
۲) برنامه ریزی
۳) سازماندهی
۴) مشاوران مجرب
▪ چشم انداز: «وضعیت مطلوب» یک سازمان است که به طور معمول با چشم انداز بلندمدت توسعه کشور هماهنگ و عمل آن در جهت تحقق هدف های بلندمدت است.
▪ برنامه ریزی: برای دست یافتن به هدف موردنظر باید پیش از تلاش فیزیکی یا اقدام به انجام کار، تلاش ذهنی یا برنامه ریزی کافی صورت گیرد. برنامه ریزی، شالوده مدیریت را تشکیل می دهد. برنامه ریزی متضمن تعهد به عمل بر مبنای اندیشه، تفکر و عزم راسخ به برنامه ریزی منظم و مداوم است که بخش جدایی ناپذیر مدیریت است. ضرورت برنامه ریزی برای رسیدن به جزئی ترین هدف های یک واقعیت ناشدنی است و محیط همه نهادها، محیطی متحول و محیط متحول نیازمند برنامه ریزی برای کسب هدف های کوتاه مدت و بلندمدت است. هدف های کوتاه مدت و خود مقدمه رسیدن به هدف های بلندمدت هستند.
▪ سازماندهی: فرآیندی است که در آن تقسیم کار میان افراد و گروه های کاری و هماهنگی میان آنان، به منظور کسب هدف ها صورت می گیرد. درسازماندهی باید نیاز افراد مدنظر قرارگیرد، دانشمندان علم مدیریت نیاز انسان درسازمان را به چندین گروه تقسیم کرده اند: نیازهای فیزیولوژی، ایمنی، اجتماعی، احترام، دانش اندوزی، زیبایی شناختی و خودشکوفایی که هریک از اینها باید به گونه ای همگون برآورد شوند و ارتقا یابند.
▪ مشاوران مجرب: در انجام امور، یک مدیر (موفق یا مؤثر) نیاز به داشتن و به کارگیری مشاوران مجرب در زمینه های مدیریت، روان شناسی، جامعه شناسی، علوم سیاسی، اقتصاد، مردم شناسی، مهندسی و... دارد تا گام های رسیدن به هدف های سازمان را کوتاه تر و مؤثرتر، بردارد.

● مدیریت استراژیک
«مدیریت راهبردی» به معنای به نظم و قاعده درآوردن (فرموله کردن)، به اجرا درآوردن و ارزیابی کردن کلیه اقدام ها و عملیاتی است که سازمان را قادر می سازد آینده را دقیق تر و روشن تر ترسیم کند تا بتواند هدف های خود را تحقق بخشد. فرآیند مدیریت راهبردی شامل چند گام پیاپی است:
۱) پایه گذاری جهت گیری ها و هدف های کلی سازمان
۲) تجزیه و تحلیل راهبردی محیطی، عمومی و عملیاتی
۳) تعیین و تدوین راهبرد
۴) بسترسازی وزمینه سازی و اجرای راهبرد
۵) کنترل و ارزیابی راهبرد
«راهبرد عبارت است از یک طرح واحد، همه جانبه و تلفیقی که قوت ها و ضعف های سازمان را با فرصت ها و تهدیدهای محیطی مربوط و دست یابی به هدف اصلی سازمان را شدنی می کند.

● تفکر راهبردی
راهبردهای هوشمندانه دراصل زاییده تفکر راهبردی دریک سازمان است. تفکر راهبردی یک تفکر کل نگراست که نیازمند تفکر براساس فرآیندها به جای رویدادهاست. بنابراین تفکر راهبردی نیازمند رویکردی دو وجهی است: ازیک سو حساسیت به تعاملات دقیق میان بخش های مختلف سازمان و درک علت های ساختاری رفتار و اثرهای آنها بر دیگر بخش های سازمان است و ازسوی دیگر، ارتباط و وابستگی و تأثیرهای متقابل سیستم های خارج از سازمان بر سازمان موردتوجه است. تفکر راهبردی خود را در دوسطح متفاوت نمایان می سازد: سطح فردی و سطح سازمانی. در رفتار افراد درسازمان ها دو پدیده دیده می شود: خود فرد و فرد به عنوان نماینده مجموعه سازمانی؛ بنابراین فرد نه تنها ازطرف سازمان فعالیت می کند بلکه وقتی ارزش ها، اعتقادها و هدف های مجموعه را به همراه دارد، به عنوان خودسازمان عمل می کند. تفکر راهبردی درسطح فرد عبارت است از: درک کلی از سازمان و محیط آن، خلاقیت و نوآوری، تحول پذیری و چشم اندازی برآینده سازمان. تفکر راهبردی درسطح سازمانی زمینه ای را فراهم می کند که درآن بتوان از تفکر راهبردی فردی برخوردار بود. تفکر راهبردی درسطح سازمان به کمک افراد به گفتمان های راهبردی ارتقا می یابد.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: